Objawy zespołu antyfosfolipidowego

To niezapalna układowa choroba tkanki łącznej, charakteryzująca się współwystępowaniem zakrzepicy naczyniowej lub powikłań położniczych oraz krążących przeciwciał antyfosfolipidowych. Pomimo przeprowadzenia wielu badań klinicznych dotyczących zespołu antyfosfolipidowego w ciąży, zarówno w Polsce, jak i za granicą, nadal pozostaje kilka niejasnych aspektów związanych z tym problemem.

Typy choroby

Wyróżniamy trzy rodzaje schorzenia. Pierwszy – pierwotny nie jest związany z żadnymi innymi chorobami. Drugi typ zespołu zwany wtórnym występuje w przebiegu innych chorób, zazwyczaj autoimmunologicznych, najczęściej w przypadku tocznia rumieniowatego trzewnego (30-50% przypadków). Trzeci rodzaj, katastrofalny, występuje rzadko. Dochodzi w nim do ostrej równoczesnej niewydolności trzech narządów (przede wszystkim nerek, płuc, centralnego systemu nerwowego i serca) spowodowanej licznymi zakrzepami w małych naczyniach.

Czynnikami wywołującymi mogą być zarówno stres, uraz jak i infekcja. Typ ten występuje częściej u kobiet, średnio około 38. roku życia. Objawy pojawiają się nagle – gorączka, dusznośc, obrzęki obwodowe, zaburzenia świadomości. Wystąpienie takiego stanu bezwzględnie wymaga wezwania karetki i hospitalizacji.

Ryzyko wystąpienia

Kobiety chorują na zespół antyfosfolipidowy dwa razy częściej niż mężczyźni. Od 5-10% osób z populacji generalnej ma we krwi przeciwciała antyfosfolipidowe. Ale roczne ryzyko, że wystąpi u nich zakrzepica wynosi tylko 0-4%. Ryzyko jest zwiększone u osób, u których współwystępują równiż inne choroby autoimmunologiczne.

Rokowania

U 50% kobiet z zespołem antyfosfolipidowym w ciągu 3-10 lat występuje epizod zakrzepowy. U 10% rozwija się toczeń rumieniowaty układowy. W kobiecym układzie rozrodczym zespół antyfosfolipidowy może być przyczyną wielu niepowodzeń położniczych

Zobacz również opis choroby: Zespół antyfosfolipidowy